Misschien lig je er ’s nachts wel eens wakker van: de onderwerpen die je liever niet bespreekt, maar die wel heel waardevol zijn om een keer op tafel te leggen. De gedachten die bij jullie allebei door je hoofd spelen. Het niet kunnen delen van je sombere gedachten voelt eenzaam. Je kunt er voor kiezen om er met een grote boog omheen te blijven lopen, maar daarmee is het niet weg. Het kan een opluchting zijn om het er wél over te hebben, ook al voelt dat zwaar of verdrietig.
Uiteraard heeft ieder van jullie een eigen weg af te leggen, maar door te delen loop je als het ware met elkaar mee. De meeste mensen die ik hierover spreek, geven aan blij te zijn dat ze ook over lastige onderwerpen gesproken hebben. Het brengt je nog dichter bij elkaar.
Waar kun je zoal aan denken?
- Het afscheid en de uitvaart. Hoe zou je het willen? Welke muziek, kleding, sprekers, begraven of cremeren, wat voor kist of bloemen en wie mogen er komen?
- Over straks. Hoe gaat degene die achterblijft het redden; financieel en praktisch. Wie gaat je helpen en ondersteunen?
- Over de dood. Wat is dood volgens jou? Waar zit je grootste zorg of angst? Wat is er volgens jou na de dood?
- Over het leven en jullie relatie. Hoe kijk je terug op je leven, en op ons?
- Over loslaten. Welke dromen en plannen moet je laten varen?
Ervaringen van anderen
“Hij sprak niet graag over de dood, wilde zijn energie stoppen in genezen en positief denken. Toch heb ik het een keer bespreekbaar gemaakt. Hij bleek erg bang te zijn zowel voor het sterven als voor de dood zelf. Hoewel ik hier ook geen antwoord op had, merkte ik opluchting dat hij zijn grootste angst met mij kon delen. En daarmee was er genoeg over gezegd."
"Tijdens onze campertocht naar Zweden kochten we zilveren kaarten en enveloppen. Met een grapje zeiden we tegen elkaar dat dit de rouwkaarten werden. Tijdens die reis bespraken we lastige onderwerpen met een beetje galgenhumor. Zo konden we ook lachen. Het werd daarmee een heel speciale reis"
